We hebben het regelmatig over onze ingebakken neiging om te categoriseren. Om de wereld in hokjes op te delen en dan alles en iedereen in die hokjes te steken.
Misschien is dat omdat we zelf last hebben van de hokjes waarin we gestoken worden.
Elke keer dat iemand ons een ‘alternatief nieuwsmedium’ noemt, komen wij stilletjes in opstand. Dan voelen we een overweldigende drang om een experimentele kortfilm te draaien. Of om een technofeestje te organiseren.
In het geval van Anthony vertaalde die drang zich deze week naar een fictieve dialoog. Je kan hem als video bekijken of hieronder lezen.
– Wij zijn racisten.
Nee jong.
– Jawel. Wij, alletwee, keihard.
Maar nee. Pintje?
– Ja, graag.
Dus, racisten?
– Jup.
Erge?
– Zijn er gradaties?
Erm.
– Misschien doet dat er niet toe?
Nee?
– Het lijkt me een redelijk zwart-wit oordeel te zijn.
Niet gelijk onze individuele schuld aan de klimaatopwarming, dan?
– Nee, bij het klimaat zijn we allemaal schuldig, maar de ene al wat meer dan de andere.
In gradaties.
– Haha.
Maar racisme?
– Dat is meer zoals bij…
Bij een moord?
– Ja?
Je hebt gemoord of niet. Zwart.
Wit.
– Ik ben niet meer racist dan jij? Of minder?
Jawel.
– Mmm…
Mmminder denk ik.
– Jij meer?
Ik vrees van wel.
– Je bent er niet trots op?
Nee. Ik verafschuw racisme.
– Het is misschien zwart-wit en in gradaties.
Hoe werkt dat dan?
– Allereerst is er een soort drempel.
En pas wanneer je die overschrijdt.
– Dan ben je racist.
Een drempelwaarde?
– Een drempelwaarde.
Schoon woord. Treffend.
– Nog zo’n schoon woord. Treffend.
Eerst een drempelwaarde, die hebben we beiden overschreden. Vervolgens ben jij ergens gestrand, laat ons zeggen op 350, en ik ben blijven gaan tot…
– Tot waar?
Toch een 750 ofzo.
– Jezus, man.
Ja, ik weet het.
– Hoe is dat gekomen?
Opvoeding. Grotendeels.
– En hoe merk je dat dan?
Eerst niet.
– Niet?
Toen zat ik nog op 1500.
– Woooo.
Ja, echt.
– Nu, de onwetendheid op zich telt al voor 250?
Ook waar.
– Maar de rest?
Als een zwarte persoon aan het woord is, geloof ik haar minder.
– Gast…
Ik weet het!
– Moeten wij niet ergens anders praten?
Is het te erg?
– Je wil toch niet dat iemand dit hoort?
Is dat dan zoveel beter? Het loopt hier vol racisten. De meeste nog met 250 bonuspunten voor onwetendheid.
– Als ze jou bezig horen, gaan ze zich er misschien minder over schamen en wordt het nog heviger.
Ik vind luide racisten minder erg dan stille. Stille racisten, dat is gestolde materie. Valt geen beweging in te krijgen. Bij die luide beweegt er ten minste nog iets. Daar heb je een aangrijpingspunt om te discussiëren.
– Dus jij biedt mij een aangrijpingspunt?
Yes.
– Je gelooft zwarte mensen minder wanneer ze spreken.
En jij ook, denk ik.
– Ik weet het niet…
Als je iemand wit op het nieuws ziet, ga je ervan uit dat het een expert is. Als het iemand zwart is, ga je toch eerst eens googlen alvorens hem te geloven. Bij vrouwen nog erger.
– Seksist ook?
400.
– En ik?
835. 250 voor onwetendheid.
– Dus 585 nu.
Yes.
– Fuck.
Yes.
– Opvoeding?
Opvoeding, maar echt uitgetrokken he. In de breedst mogelijk zin van het woord. Films, school, ouders, vriendjes, documentaires, reclameborden, woordenboeken, liedjes, buitenwippers, condoomverpakkingen… Alles.
– Ook condoomverpakkingen?
Condooms met reliëf opdat je de vrouw zou kunnen plezieren en met verdovende crème opdat je het langer zou kunnen uithouden. Seksistische condooms.
– Is er iets aan te doen?
Aan die condooms?
– Nee, alles. Mijn racisme.
En jouw seksisme?
– Gaat dat samen?
Ik denk het.
– Moeten we de punten dan niet optellen?
Goed punt.
– …
Ik heb ook al te veel op.
– Maar hoe?
Beseffen dat je het bent. En iedereen rondom jou ook. Dat wanneer iemand zegt: wat je doet, is racistisch, dat hij of zij dat waarschijnlijk beter kan inschatten dan jijzelf.
– Maar ik ken toch de bedoeling achter mijn woorden?
Intenties tellen niet.
– Godver, zeg.
Nee, echt.
– Per ongeluk het klimaat verpesten.
Is nog altijd het klimaat verpesten.
– Je weet het toch allemaal al?
Ja, maar ik had de linken niet gelegd.
– Weet je hoe dat komt?
Onwetendheid? Geen tijd om te denken? Twee jonge kinderen thuis? Drukke baan bij de bank?
– Nee. Racisme.
Dus de oorzaak van mijn racisme is racisme?
– Voor een stuk wel, ja. Je neemt het probleem niet serieus.
Jij ook niet?
– Nee.
Ik geloof zwarte mensen minder wanneer ze spreken. Dus vind ik de problemen die ze aankaarten minder belangrijk. Dus hecht ik minder belang aan racisme.
– De oorzaak van ons racisme is ons racisme…
Misschien niet de oorzaak.
– Eerder, het uitblijven van een oplossing.
Ja, het draagt bij aan de stollingsfactor.
– Stollingsfactor, sch
oon woord.
Geraak ik daar uit?
– Ik weet het niet.
Ga ik sterven als racist?
– Moeilijk he?
Heel.
– Is dat niet gênant?
Wat?
– Wij zijn racisten. Dat wil zeggen, als ik het goed begrijp, dat wij bijdragen aan het feit dat mensen van kleur
En vrouwen.
– en vrouwen een slechter leven hebben door de manier waarop ik naar hen kijk.
Ja.
– En wij klagen hoe moeilijk we dat vinden.
– Haha. Aw.
Is dat niet weer racisme?
– Waarschijnlijk wel, maar leg het mij toch maar eens uit.
Hoe we erin slagen om een probleem waar gekleurde mensen last van hebben, toch weer over ons te maken?
– Fuck.
– Gelijk?
Ik vrees dat we onszelf daar toch een 300-tal punten voor moeten bijtellen.
– Pintje?
Nee jong.
– Jawel. Wij, alletwee, keihard.
Maar nee. Pintje?
– Ja, graag.
Dus, racisten?
– Jup.
Erge?
– Zijn er gradaties?
Erm.
– Misschien doet dat er niet toe?
Nee?
– Het lijkt me een redelijk zwart-wit oordeel te zijn.
Niet gelijk onze individuele schuld aan de klimaatopwarming, dan?
– Nee, bij het klimaat zijn we allemaal schuldig, maar de ene al wat meer dan de andere.
In gradaties.
– Haha.
Maar racisme?
– Dat is meer zoals bij…
Bij een moord?
– Ja?
Je hebt gemoord of niet. Zwart.
Wit.
– Ik ben niet meer racist dan jij? Of minder?
Jawel.
– Mmm…
Mmminder denk ik.
– Jij meer?
Ik vrees van wel.
– Je bent er niet trots op?
Nee. Ik verafschuw racisme.
– Het is misschien zwart-wit en in gradaties.
Hoe werkt dat dan?
– Allereerst is er een soort drempel.
En pas wanneer je die overschrijdt.
– Dan ben je racist.
Een drempelwaarde?
– Een drempelwaarde.
Schoon woord. Treffend.
– Nog zo’n schoon woord. Treffend.
Eerst een drempelwaarde, die hebben we beiden overschreden. Vervolgens ben jij ergens gestrand, laat ons zeggen op 350, en ik ben blijven gaan tot…
– Tot waar?
Toch een 750 ofzo.
– Jezus, man.
Ja, ik weet het.
– Hoe is dat gekomen?
Opvoeding. Grotendeels.
– En hoe merk je dat dan?
Eerst niet.
– Niet?
Toen zat ik nog op 1500.
– Woooo.
Ja, echt.
– Nu, de onwetendheid op zich telt al voor 250?
Ook waar.
– Maar de rest?
Als een zwarte persoon aan het woord is, geloof ik haar minder.
– Gast…
Ik weet het!
– Moeten wij niet ergens anders praten?
Is het te erg?
– Je wil toch niet dat iemand dit hoort?
Is dat dan zoveel beter? Het loopt hier vol racisten. De meeste nog met 250 bonuspunten voor onwetendheid.
– Als ze jou bezig horen, gaan ze zich er misschien minder over schamen en wordt het nog heviger.
Ik vind luide racisten minder erg dan stille. Stille racisten, dat is gestolde materie. Valt geen beweging in te krijgen. Bij die luide beweegt er ten minste nog iets. Daar heb je een aangrijpingspunt om te discussiëren.
– Dus jij biedt mij een aangrijpingspunt?
Yes.
– Je gelooft zwarte mensen minder wanneer ze spreken.
En jij ook, denk ik.
– Ik weet het niet…
Als je iemand wit op het nieuws ziet, ga je ervan uit dat het een expert is. Als het iemand zwart is, ga je toch eerst eens googlen alvorens hem te geloven. Bij vrouwen nog erger.
– Seksist ook?
400.
– En ik?
835. 250 voor onwetendheid.
– Dus 585 nu.
Yes.
– Fuck.
Yes.
– Opvoeding?
Opvoeding, maar echt uitgetrokken he. In de breedst mogelijk zin van het woord. Films, school, ouders, vriendjes, documentaires, reclameborden, woordenboeken, liedjes, buitenwippers, condoomverpakkingen… Alles.
– Ook condoomverpakkingen?
Condooms met reliëf opdat je de vrouw zou kunnen plezieren en met verdovende crème opdat je het langer zou kunnen uithouden. Seksistische condooms.
– Is er iets aan te doen?
Aan die condooms?
– Nee, alles. Mijn racisme.
En jouw seksisme?
– Gaat dat samen?
Ik denk het.
– Moeten we de punten dan niet optellen?
Goed punt.
– …
Ik heb ook al te veel op.
– Maar hoe?
Beseffen dat je het bent. En iedereen rondom jou ook. Dat wanneer iemand zegt: wat je doet, is racistisch, dat hij of zij dat waarschijnlijk beter kan inschatten dan jijzelf.
– Maar ik ken toch de bedoeling achter mijn woorden?
Intenties tellen niet.
– Godver, zeg.
Nee, echt.
– Per ongeluk het klimaat verpesten.
Is nog altijd het klimaat verpesten.
– Je weet het toch allemaal al?
Ja, maar ik had de linken niet gelegd.
– Weet je hoe dat komt?
Onwetendheid? Geen tijd om te denken? Twee jonge kinderen thuis? Drukke baan bij de bank?
– Nee. Racisme.
Dus de oorzaak van mijn racisme is racisme?
– Voor een stuk wel, ja. Je neemt het probleem niet serieus.
Jij ook niet?
– Nee.
Ik geloof zwarte mensen minder wanneer ze spreken. Dus vind ik de problemen die ze aankaarten minder belangrijk. Dus hecht ik minder belang aan racisme.
– De oorzaak van ons racisme is ons racisme…
Misschien niet de oorzaak.
– Eerder, het uitblijven van een oplossing.
Ja, het draagt bij aan de stollingsfactor.
– Stollingsfactor, sch
oon woord.
Geraak ik daar uit?
– Ik weet het niet.
Ga ik sterven als racist?
– Moeilijk he?
Heel.
– Is dat niet gênant?
Wat?
– Wij zijn racisten. Dat wil zeggen, als ik het goed begrijp, dat wij bijdragen aan het feit dat mensen van kleur
En vrouwen.
– en vrouwen een slechter leven hebben door de manier waarop ik naar hen kijk.
Ja.
– En wij klagen hoe moeilijk we dat vinden.
– Haha. Aw.
Is dat niet weer racisme?
– Waarschijnlijk wel, maar leg het mij toch maar eens uit.
Hoe we erin slagen om een probleem waar gekleurde mensen last van hebben, toch weer over ons te maken?
– Fuck.
– Gelijk?
Ik vrees dat we onszelf daar toch een 300-tal punten voor moeten bijtellen.
– Pintje?
Kijk hier naar de video:
Vind jij het belangrijk dat iedereen naar onze gesprekken kan kijken?
We mogen wel zeggen dat onze gesprekken iets met de mensen doen. Ze zijn voedsel voor de ziel. Ze doen je brein knetteren en je handen jeuken. Na zo’n gesprek, voelt het soms alsof je niet alleen bent, met je zorgen, met je dromen. Zoiets is kostbaar. En dat zet je niet achter een paywall. Daarom zijn al onze gesprekken gratis beschikbaar voor iedereen. Ze maken daarentegen is helemaal niet gratis en daarom zijn er allerlei manieren om ons te steunen, om de gesprekken en wat ze teweegbrengen openbaar te houden.
