Waarover gaat deze aflevering?
Volg de cijfertjes en laat ons weten waar je afhaakt.
- We zijn allemaal mensen.
- Mens-zijn is iets dat we allemaal delen.
- Mens-zijn betekent rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
- We kunnen dat mens-zijn in elkaar herkennen.
- Vanuit die herkenning kunnen we samen praten en nadenken over onze samenleving.
- Vanuit dat nadenken kunnen we een schonere wereld bouwen.
- We moeten nieuwe kerncentrales bouwen.
VOILA! ZIEDAAR ONS NIEUWE GEDEELDE VERHAAL. ZIE JE WEL DAT IK ALTIJD GELIJK HEB EN DE KEIZER VAN DE WERELD MOET ZIJN.
(Maar wie is die ‘wij’ hierboven? Mag ik spreken voor andere mensen? Is mijn collectief verhaal wel écht collectief? En waarom zou ik dat verhaal willen schrijven? Waarom wil iedereen heel de tijd de ‘ik’ overstijgen door middel van de ‘wij’?)
Genoeg moeilijke vragen voor een nieuwe aflevering van Moeilijke vragen.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
"*" geeft vereiste velden aan
Voetnoten
- In het eerste fragment hoor je een stukje heimwee naar het humanisme bij David Van Reybrouck.
- Een gelinkte moeilijke vraag die bij montage net uit de boot viel is: Kan een waar verhaal ook wervend zijn? En is een wervend verhaal waar? Daar hadden we het over met Rutger Bregman.
Stefan speculeert over de verschillende strijden die aan de gang zijn. Over groene en gele hesjes en hoe de twee heel ver uit elkaar lijken te liggen, maar eigenlijk aan elkaar gekoppeld zouden moeten worden.
- Het is ons langste gesprek ooit, maar het verveelt geen moment. Schenk een kopje koffie in, neem een koekje en kijk naar de epibraties van Stefan Hertmans.
Olivia vertelt over hoe witte en zwarte arbeiders uit elkaar gespeeld werden door middel van racisme, terwijl hun belangen in de sociale strijd eigenlijk dezelfde zijn.
- Ons gesprek met Olivia was dan weer één van de meest leerrijke momenten die we hebben mogen meemaken. Er is een voor en een na.
Over LGBTQIA+ en het creëren van categorieën om strijd te voeren. Over het universele dat traditioneel op een zeer specifieke manier werd ingevuld. Over hoe we een nieuw collectief verhaal zouden kunnen creëren dat rekening houdt met de specificiteiten.
- Ons volledige gesprek met Anaïs is ongelooflijk dens. Er zit zo veel in dat je er meerdere keren naar moeten kijken om er mee te kunnen dwepen op feestjes.
Jeroen werpt een idee op voor een collectieve basis van waaruit zo’n collectief verhaal zou kunnen vertrekken. Pijn.
- Kijk naar ons volledige gesprek met Jeroen over schimmels, post-postmodernisme en genadeloze zelfreflectie.
- Benjamin Verdonck tipte ons een boek van Bruno Latour: Waar kunnen we landen? en als Benjamin iets tipt dan lezen wij. Latour probeert een nieuw collectief verhaal te schetsen. Hij vertrekt vanuit een gevoel dat we allemaal delen vandaag: dat we de grond onder onze voeten verliezen. De ene al wat letterlijker dan de andere, maar je zou dat ook kunnen zeggen van de bange witte man die plots zijn grond met meer mensen moet delen die niet op hem lijken. Het is een mooie poging tot een gedeeld verhaal, al is het natuurlijk niet het gezelligste.
Klik en abonneer (gratis!) in jouw favoriete podcast app:
Vind jij het belangrijk dat iedereen naar onze gesprekken kan kijken?
We mogen wel zeggen dat onze gesprekken iets met de mensen doen. Ze zijn voedsel voor de ziel. Ze doen je brein knetteren en je handen jeuken. Na zo’n gesprek, voelt het soms alsof je niet alleen bent, met je zorgen, met je dromen. Zoiets is kostbaar. En dat zet je niet achter een paywall. Daarom zijn al onze gesprekken gratis beschikbaar voor iedereen. Ze maken daarentegen is helemaal niet gratis en daarom zijn er allerlei manieren om ons te steunen, om de gesprekken en wat ze teweegbrengen openbaar te houden.
