Spring naar de inhoud

Ons nieuw boek is nu overal te koop.

Zwijgen is geen optie
Aanmelden

Anaïs Van Ertvelde - Onderzoeker

Het mag niet moeilijk zijn

min - januari, 2020

Anaïs Van Ertvelde - Onderzoeker

Het mag niet moeilijk zijn

video
play-rounded-fill

Met Anaïs hadden we het over seksualiteit, handicap en mensenrechten. Over de norm en hoe die heel subtiel discrimineert, over hoe we tot een nieuwe norm zouden kunnen komen.

Benieuwd naar het vervolg?

Word vandaag lid van Zwijgen is geen optie en krijg meteen toegang de volledige versie van dit gesprek.

Word lid

Al lid? Meld je aan

Kan je ons niet betalen? Hier is een oplossing

Gratis

€0

  • Krijg elke maand een voorproefje van ons nieuwste gesprek

Lid

€8 per maand

  • Ontvang elke maand ons nieuwste gesprek
  • Krijg toegang tot 15 seizoenen aan gesprekken

Fan

€36 per maand

  • Alle voordelen van ‘lid’ en:
  • Stuur ons jouw gastentips door
  • Ontvang de Zwijgen is geen optie t-shirt

Donor

€95 per maand

  • Alle voordelen van ‘fan’ en:
  • Stel zelf jouw vraag aan onze gasten
  • Ontvang de exclusieve Zwijgen is geen optie-pin
  • Plaats op de gastenlijst voor onze cinema avant-premières

Bedrijf? Bekijk hier onze plannen

Fan Pro

€1450 per maand, ex. btw

  • Toegang tot al onze gesprekken
  • Een persoonlijk aanspreekpunt bij zwijgen is geen optie

Donor Pro

€3490 per maand, ex. btw

  • Alle voordelen van ‘Fan Pro’ en:
  • Ontvang een gesigneerde en genummerde kunstenaarseditie van ’the center could be void’.
  • Uitnodiging voor een private rondleiding in de zwijgen is geen optie studio.
  • Geef vrienden, kennissen en collega’s vrij toegang tot onze gesprekken. (max. 25 accounts)

Voetnoten bij dit gesprek

Hoofdstuk 1: De biechtstoel

Over de vierde feministische golf waarin Anaïs en Heleen per ongeluk terechtkwam met hun podcast en boek. Over hun nood aan een andere taal om het over seksualiteit te hebben en de vaststelling dat meer mensen daar nood aan hadden.

Hoofdstuk 2: Handicap en burgerschap

Over de geschiedenis van het lichaam als rode draad in de carrière van Anaïs. Over hoe het lichaam altijd aan de basis ligt van sociale verschillen en over hoe handicap het fundament zou kunnen zijn van een nieuw burgerschapsmodel.

Hoofdstuk 3: Mag je 'handicap' zeggen?

Over hoe je je bewust wordt van de norm als je er niet toe behoort. Over de voor en nadelen van allianties bouwen rond de term handicap. Over een ruimere interpretatie van die term waarbij iedereen wel weet hoe het voelt om niet helemaal ‘mee’ te kunnen.

Hoofdstuk 4: De laagste lat

Over het schrijnende beeld dat leeft over mensen met een handicap en de daar bij horende lage verwachtingen. Over Anaïs droom om meer bewustzijn te creëren en over hoe die droom helemaal niet zo ambitieus is.

  • Ons brein is niet gemaakt om structurele problemen te begrijpen. Maar als we uitgebreid luisteren naar mensen als Anaïs of Olivia Rutazibwa, dan zien we de mist langzaam wegtrekken.
  • Ook in de strijd rond representatie zien we veel parallellen tussen Anaïs en bijvoorbeeld Dalilla Hermans.

Hoofdstuk 5: Een nieuw collectief

Over de zoektocht naar een nieuwe norm of juist naar het normloze. Over een nieuw soort humanisme waarin iedereen een mens is, maar er toch ruimte is voor de eigenheid van elkeen en de kakofonie die dat meebrengt. Over de spanning tussen het individu en het collectief.

  • De zoektocht van Anaïs naar een nieuw collectief deed ons denken aan het gesprek dat we met Geertrui Serneels hadden over de clash tussen het individu en de groep.

Hoofdstuk 6: Eén strijd

Over labels omarmen die anderen op je plakken. Over interne verschillen binnen die labels en hoe dat de strijd versnippert in vele kleine strijdjes. Over de valse tegenstelling tussen de sociale strijd en de identitaire strijd. Over dat het woord ‘universeel’ vroeger niet altijd even universeel werd ingevuld. Over de opkomst van groepsrechten.

 

  • We leerden heel veel over de Westerse invulling van het universele dankzij ons eerste en tweede gesprek met Nadia Fadil.

Hoofdstuk 7: Vanzelfsprekendheid

Over de wens dat de aanwezigheid van verschillende lichamen iets vanzelfsprekend wordt. Iets dat doorsijpelt in kunst, in media, in beleid, in de arbeidsmarkt, in de toegankelijkheid van treinen, …. Een veelkleurige nieuwe norm die tegelijk ook de druk weghaalt en aan iedereen zegt dat het oké is om anders te zijn.