Hoofdstuk 1: Kankervaccin

Over Damyas jeugd tussen drie religies die eigenlijk fudamenteel hetzelfde vertellen. Over haar onderzoek naar dendritische cellen en een kankervaccin. Over vaccins in het algemeen en het meest optimistische scenario voor haar onderzoek.

• Damya werkt op dendritische cellen, dat is een type van witte bloedcellen, een soort verkenner van je immuunsysteem dat op zoek gaat naar lichaamsvreemde elementen en dan een signaal stuurt naar de T-cellen die dan meer de soldaten zijn. Wat zou ons begrip van het immuunsysteem zijn zonder militaire metaforen.
• Voor wie graag meer wil weten: de Stichting tegen kanker heeft een heel uitgebreid lexicon.
• Er zijn bepaalde soorten dendritische cellen die effectief werken in het herkennen en signaleren van kanker en die cellen heeft Damya kunnen gebruiken als vaccin om kanker te voorkomen bij muizen. Cool hé? We zouden in deze tijden haast vergeten hoe cool de uitvinding van het vaccin is.

Hoofdstuk 2: Een leuk labo

Over geld voor kankeronderzoek en hoe je het krijgt. Over je carrièreplanning als wetenschapper en de plaats van je naam op een publicatie. Over ambitie. Over de moeilijkheid van het zwangerschapsverlof in een academische context en de burnout waarin Damya terechtkwam toen het niet combineerbaar bleek.

• Een voordeel van kankeronderzoek is dat er naast beurzen van het FWO ook veel geld van particulieren binnenkomt via Kom op tegen Kanker.
• De Mickey Mouse positie op een wetenschappelijke publicatie is niet de eerste en niet de laatste, maar ergens tussenin. Ten allen tijde vermijden!
• Mohamed Lamkanfi is een prof aan de Universiteit van Gent waar Damya naar opkijkt. Hij wil pyroptosis omzetten naar apoptosis (Don’t we all?) en hij combineert baanbrekend wetenschappelijk onderzoek met een gezinsleven. Blijkbaar en jammer genoeg is die combinatie zeldzaam.
• Ook Hetty Helsmoortel kwam in een burnout terecht in een academische context en kwam daar heel open over vertellen bij ons. Ook zij moest verplicht worden door haar dokter om te stoppen.

Hoofdstuk 3: Wetenschappers maken

Over Damyas traject, vanuit een moeilijke sociale context naar haar huidige positie als topwetenschapper. Over vertrouwen en investeren in jezelf. Over elkaar optillen en aanmoedigen en over onze nood aan andere mensen. Over Damyas job om niet alleen aan onderzoek te doen, maar ook om nieuwe wetenschappers te maken.

• Het samen opklimmen en elkaar ondersteunen doet ons denken aan de marathonmetafoor van Ish Ait Hamou. Sommige mensen lopen de marathon en anderen staan langs de kant van de weg, ze moedigen aan, ze geven water en ze omhelzen je aan de eindmeet. We hebben ook die mensen nodig.

Hoofdstuk 4: Mentaal verwend

Over Damyas strengheid voor zichzelf en voor anderen. Over de existentiële vragen die in de weg staan en soms zelfs de oorzaak zijn van onze mentale problemen. Over weerbaarheid en veerkracht. Over minder werken en wat te doen met de tijd die vrijkomt.

Hoofdstuk 5: Wat is een goed leven?

Over de dood, terugkijken op je leven en content zijn of spijt hebben. Over echte problemen en luxeproblemen en het nut van relativeren.

• Het interview met Kurt Van Eeghem waarin Damya hem naar de dood vraagt.
• Damya verwijst naar de film Woman.

Hoofdstuk 6: Burgers omdraaien

Alles wat voorafgaat wordt toegepast op mensen die als job burgers omdraaien. Zijn er mensen die dat graag doen? Moeten die nadenken over het nut van hun job en van hun leven? Moeten die mediteren zodat ze het aankunnen? Moeten we een oordeel vellen over die job en ervoor willen zorgen dat niemand dat moet doen?

• Zijn er mensen die burgers maken leuk vinden? Reddit zegt van wel.
• Een belangrijke nuance in het voorgaande is dat Damya niet de stilte, de rust, de tijd voor jezelf afwijst, maar enkel het overdreven navelstaren. De witruimte van Marieke De Maré, het zwijgen om te zwijgen, of het wandelen van David Van Reybrouck vindt ze wél belangrijk.
• Met Alexander Devriendt hadden we het over het gevaar van meditatie als bedrijven als Starbucks daar in beginnen investeren om hun werknemers ‘te helpen’.
• Damya legt veel verantwoordelijkheid bij het individu, maar alles staat of valt met de idee dat we anderen nodig hebben. Het is een meritocratisch beeld, maar het verschilt in een belangrijke nuance van het individualisme.