Marc Cosyns - Arts

We zijn altijd te laat

35min - mei, 2019

Marc Cosyns - Arts

We zijn altijd te laat

Met Marc hadden we het over de rol van de arts en de rechten van de patiënt, over de farmaceutische industrie, vaccinaties en ontwikkelingshulp, over abortus en euthanasie, over preventie en symptoombestrijding.

Benieuwd naar het vervolg?

Word vandaag lid van Zwijgen is geen optie en krijg meteen toegang de volledige versie van dit gesprek.

Voetnoten bij dit gesprek

Hoofdstuk 1: Patiëntenrechten

Over de plaats die je als arts inneemt bij stervensbegeleiding en bij bevallingen. Over de rol van de arts en Marcs verzet tegen het paternalisme. Over vaccinaties en over hoe de kritische stemmen ook een plaats verdienen. Over commerciële belangen die ook een belangrijke plaats innemen in de medische industrie.

De aanpak van Marc bij stervensbegeleiding doet denken aan de aanpak van Uus Knops bij rouw. Ruimte geven voor de mens, het verdriet laten zijn en zelf gewoon in stilte waken.
Meer over de rechten van de patiënt.
Het paternalisme bouwwerk stort live en voor onze ogen in. Ook in de medische wereld willen we af van het idee van Meneer Doktoor die alles voor ons beslist omdat hij (meestal hij) het beter weet. Walter Zinzen zou zeggen: ‘Hij weet meer. Maar hij weet het daarom niet beter.’
Het is belangrijk om te weten dat dit gesprek dateert van voor de Coronapandemie en dat Marcs standpunt over vaccinatie dus niet gekleurd is door de controverse. Wij onthouden: het is gevaarlijk om alle vaccinatiekritiek weg te zetten als onzin, omdat er tussen de onzin ook terechte punten verstopt zitten.
Lees alle mythes en waarheden over borstvoeding.

Hoofdstuk 2: Preventie vs. symptoombestrijding

Over de rol van geld en de schade die dat vandaag doet. Over wijken en woonblokken zonder gemeenschappelijke voorzieningen en de schade die dat doet. Over het wijkgezondheidscentrum en het belang van preventiemedewerkers. Over optimisme en pessimisme en het basisvertrouwen dat je in je kindertijd zou moeten meekrijgen. Over onze neiging om altijd te laat te zijn.

We maakten een moeilijke vraag Moeten we blijven groeien? waarin we ook ingaan op de rol van geld.
Marc werkt in het wijkgezondheidscentrum Watersportbaan.
In de jaren ’70 bouwde men wijken en woonblokken met als bedoeling dat er gemeenschappelijke ruimte zou zijn om mensen bij elkaar te brengen. Maar net die plekken sneuvelden omdat het geld op was. Het doet denken de gentrificatie van vandaag. Chris Van Lysebetten vertelde ons over zijn strijd om een plek te maken voor kansarme kinderen in de Nieuwe Dokken in Gent.
Anneleen De Bonte vertelde ons over de job van huisarts en hoe de incentives fout zitten. Je hebt er baat bij om zo veel mogelijk patiënten te zien, want dan verdien je meer. Het concept van een wijkgezondheidscentrum, waar dokters in loondienst zijn, neemt die perverse prikkel weg.
Er zijn weinig concepten zo saai en zo belangrijk als preventie. Christophe Busch en Yassine Boubout spraken over community policing, Lynn Formesyn had het over een inclusieplan om mensen aan het werk te houden, Chris Van Lysebetten sprak over jongeren opvangen voor ze het moeilijk hebben.
Marc heeft het over de spanning tussen zelfontplooiing en vrijheid aan de ene kant en verbondenheid en afhankelijkheid aan de andere. Hans Claus, Anaïs Van Ertvelde en Luk Vanmaercke braken al eerder bij ons een lans voor de afhankelijkheid.
Het gaat even over radicalisering en IS. Met Koert Debeuf hadden we het over de redenen dat iemand radicaliseert en hoe je dat dus zou kunnen voorkomen.
Het stukje over Syriëstrijders doet ons denken aan deze speech uit The West Wing: they weren’t born to do this.

Hoofdstuk 3: Ambetant manneke

Over het contrast, bij Marc, tussen zijn bedachtzaamheid en zijn activisme. Tussen abstractie en de realiteit. Tussen denken en doen. Over zijn ‘radicalisering’ op het vlak van abortus. Over zijn eigen moraliteit die gevormd werd op basis van zijn gevoel in interactie met allemaal specifieke patiënten.

Wikipedia is een collaboratieve online encyclopedie. Zeker eens bekijken!
De individuele situaties die je eigen moraliteit bepalen. Dat doet ons denken aan Stefan Hertmans die zei dat de moraal ontstaat bij wat je tegenkomt, niet bij wat je in je zetel bedenkt.
Dit hoofdstuk voelt als een ode aan het gevoel, aan de intuïtie. Als je je op het domein van de moraliteit begeeft schieten onze rationele capaciteiten tekort. Je kan niet in abstractie over zo’n zaken nadenken. Er bestaat zeker een filosofische stroming die exact dit uitdrukt, maar we zijn ze vergeten. Stuur gerust in.
Referenties uit weggevallen stukken
- De Zingever van Jaap Kruithof (als je niet aanvaardt dat iemand anders je zin geeft, dan moet je je eigen zingever zijn)
- Hannah Arendt en De banaliteit van het kwaad, over hoe makkelijk het is om als dokter in nazitoestanden terecht te komen, als je jezelf niet voortdurend in vraag stelt en aftoetst met collega’s)
- Je kinderen zijn je kinderen niet, een gedicht van Kahlil Gibran

We zijn altijd te laat

We zijn altijd te laat

11:56

Benieuwd naar het vervolg?

Fan Pro

Donor Pro

Voetnoten bij dit gesprek

Hoofdstuk 1: Patiëntenrechten

Hoofdstuk 2: Preventie vs. symptoombestrijding

Hoofdstuk 3: Ambetant manneke

Transcript

Ontdek verwante gesprekken: