Chris Van Lysebetten - Ondernemer

Het is als bloemen planten

34min - maart, 2022

Chris Van Lysebetten - Ondernemer

Het is als bloemen planten

Met Chris hadden we het over jongerenwerk, over gentrificatie en het preventieve als alternatief voor het curatieve.

Benieuwd naar het vervolg?

Word vandaag lid van Zwijgen is geen optie en krijg meteen toegang de volledige versie van dit gesprek.

Voetnoten bij dit gesprek

Hoofdstuk 1: Bende of club

Chris vertelt over zijn eerste projecten, waarbij hij een mandaat had van de minister om met 1 miljoen belgische frank 350 jongeren te helpen. Hij was 29 jaar en had geen ervaring. Hij vertelt heel concreet hoe hij een groep zware jongeren in Ledeberg benaderde met cola en papieren bekertjes, zonder plan of methodiek.

Jan Lenssens (CVP) was Vlaams minister van Welzijn en Gezin van 1988 tot 1992. Het staat niet in zijn Wikipedia-artikel, maar hij gaf Chris 1 miljoen Belgische Frank en een mandaat om 350 kinderen uit de miserie te houden. Hij legde daarmee de basis voor Habbekrats.
Niet dat het verhaal van Chris kleur mist, maar als je je graag nog concreter wil inleven, kijk dan eens op Google Streetview naar het oude gebouwtje dat Chris kon opknappen in het Keizerpark (daar zo tussen de bomen aan de overkant).
We hebben eindelijk de term gevonden om te contrasteren met ‘preventief werk’ en dat is ‘curatief werk’. Lang leve het ZIGO-lexicon.

Hoofdstuk 2: Gentrificatie

Over de Zuidpool in Gent waar ‘probleemjongeren’ in conflict waren met skaters en waar er nu een algemene werking is met beide groepen. Over de Nieuwe Dokken, waar de kinderen uit de sociale woonblokken slachtoffer dreigen te worden van de stadsvernieuwing en waar Habbekrats die jongeren terug zichtbaar wil maken.

In 2021 opende Habbekrats aan Gent Zuid De Zuidpool.
De Nieuwe Dokken is een prachtig project, maar je kan je wel iets voorstellen bij dat proces van gentrificatie als je naar de foto’s kijkt.
Er zijn plannen om de blokken van de Afrikalaan te integreren in de stadsvernieuwing. Veel lof voor de fotograaf die erin geslaagd is de blokken charmant in beeld te brengen.

Hoofdstuk 3: Triple A locatie

Het verhaal van Habbekrats Oostende en hoe ze de kinderen daar vanuit het grimmige Westerkwartier tot in een villa op zeedijk gekregen hebben.

Dit is het Habbekrats huis in Oostende. Aan de Rock Strangers van Arne Quinze.
De Tijd heeft een heel dossier over wonen en investeren in AAA locaties. Het gaat over de nabijeheid van de stad of de natuur, over multimodale bereikbaarheid en duurzaamheid. En er zijn dus ook geen arme, luide kinderen te zien.
Frans De Clerck vertelde ons over het moment waarop hij zijn appartement kocht en vond dat 100.000 euro van de prijs overeenkwam met het prachtige uitzicht op de Leie. Hij vond dan ook dat die 100.000 euro eerder naar de natuur zou moeten gaan en naar de mensen die dat uitzicht mogelijk maken en onderhouden. De notaris en de verkoper dachten daar anders over.

Hoofdstuk 4: Curatief vs. preventief

Over het succesverhaal van Habbekrats binnen een steeds grimmiger wordende maatschappij. Over het curatieve dat alle centen krijgt en het preventieve dat volledig verwaarloosd wordt, ondanks dat succesverhaal.

Het concept van een jeugdgevangenis voelt nog veel vreemder nadat je beseft dat het concept van een gewone gevangenis al absurd is. Marjan Gryson en Hans Claus kunnen je daarbij helpen.
We kunnen het verhaal van Dirk Bryssinck zien als iemand die wegwil uit de curatieve context voor ‘de zware gevallen’ en met Villa Voortman beslist een preventieve context in te richten.
“We zijn altijd te laat”, het is een zin die ons automatisch aan Marc Cosyns doet denken. Hij maakte ons voor het eerst duidelijk hoe we nooit naar de grondoorzaken willen kijken.
Het is een heel eenvoudige redenering, maar we willen ze toch nog eens neerschrijven. Stel dat Joost in een jeugdinstelling terechtkomt. Joost kost ons dan als gemeenschap bijvoorbeeld 1000 euro. Stel dat je Joost een bibliotheekkaart had gegeven van 1 euro en Joost had boeken gelezen die hem op een ander pad gebracht habben, waardoor hij niet in de instelling terecht kwam. Dan heb je dus 1000 euro uitgespaard. En als je dat op voorhand had geweten dan had je 1000 bibliotheekkaarten kunnen uitdelen aan duizend potentiële Joosten die allen potentieel 1000 euro bespaard zouden kunnen hebben. De winsten zijn gigantisch, maar het lijken kosten. De moraal is: de bibliotheek is de max! Denk ik.

Het is als bloemen planten

Het is als bloemen planten

17:00

Benieuwd naar het vervolg?

Fan Pro

Donor Pro

Voetnoten bij dit gesprek

Hoofdstuk 1: Bende of club

Hoofdstuk 2: Gentrificatie

Hoofdstuk 3: Triple A locatie

Hoofdstuk 4: Curatief vs. preventief

Transcript

Ontdek verwante gesprekken: