Algemeen

• Het hele gesprek met Wannes is een ode aan de kwetsbaarheid. Aan het durven tonen wie je echt bent. Het deed ons denken aan Rashif El Kaoui die het had over als acteur je nek tonen aan het publiek met het risico dat ze bijten. Het deed ons ook denken aan de ballentheorie van Randall Casaer. Het is de houding van Bert Roebben die met handen open en ogen gesloten de wereld in treedt. Het is het genadeloze zelfonderzoek van Jeroen Olyslaegers, het zit in de stukken van Julie Cafmeyer en in de werken van Fleur Pierets.
• Het (uitsluitend Nederlandse) woord van de week is ‘schroom’. Het is een woord dat je weinig hoort maar dat in dit gesprek minstens drie keer valt. We denken spontaan aan die spreekbeurt in het derde leerjaar waar je zo veel van jezelf in hebt gestoken en na Jurgen is het aan jou.
• Je kan de hele Radio 1 sessie die het Zesde Metaal speelde om hun nieuwe plaat Skepsels voor te stellen gewoon gratis bekijken. Hierzo. Kijk snel, want Wannes heeft in dit gesprek ‘Fuck de radio’ gezegd en de mediarel staat op het punt los te barsten. De verontschuldiging zit vrijdag in De Ochtend, de vurige columns zijn voor de weekendkranten en de nabespreking is voor De Zevende Dag.
• We betrappen onszelf en onze gasten regelmatig op ‘vroeger was het beter’ uitspraken. Als je die gevoelens ook hebt en die graag een beetje wil compenseren dan moet je eens naar Tid van ton luisteren. Het geeft je alleszins een gezonde dosis vooruitgangsoptimisme.
• Wannes is één van de 23 ambassadeurs van Klimaatzaak, de rechtzaak die 65000 burgers aanspande tegen de overheid om een ambitieuzer klimaatbeleid te eisen. De soap van de zaak die al meerdere seizoenen loopt werd bij ons uitgebreid uit de doeken gedaan door Francesca Vanthielen. Het belangt oes allemalle aan.
• Wannes schreef mee aan en speelde in Bevergem.
• Onze nationalistische gevoelens zwellen op bij de Rode Duivels, Orval, Stromae, Girl en de langste regeringsvorming ooit.
• Wannes ging wandelen met Gertjan Van Hellemont voor Wanderland.

Hoofdstuk 1: De woorden zijn met veel te veel

Wannes vertelt over de gemiddelde West-Vlaming die niet per se kampioen is in het uiten van emoties. Over hoe hij zelf misschien wel een gemiddelde West-Vlaming was en over hoe hij geleerd heeft toch zichzelf te zijn in die wereld.

• De soundtrack voor dit hoofdstuk.
• In Ip min knieën zingt Wannes ‘ik zie u nog geiren’. Verder is hij heel zuinig met zijn liefdesverklaringen. We hebben het hele internet doorploegd, op zoek naar de zeemzoete I love you’s van het vroege Zesde Metaal, maar we hebben ze helaas niet gevonden.
• Wannes schreef het boek Heersers over zijn verhouding met het West-Vlaams.
• In de beperking toont zich de meester, dat leerde Wannes eens van zijn goede vriend Johann Wolfgang von Goethe.
• Ontmoetingsdagen, bezinningsweekends, het klinkt als een hip hedendaags fenomeen maar het werd door godsdienstleerkrachten opgezet in het West-Vlaanderen van de jaren ’90. De kerk moet gewoon bidden vervangen door mindfulness en de hosties door granola en ze is weer relevant vandaag. Luk Vanmaercke leerde ons alleszins hoe relevant een godsdienstleraar vandaag nog kan zijn.

Hoofdstuk 2: Wien es der hier de minst stoeren?

Over de rode draad die door al het werk van Wannes loopt: Ontferm u, maak uzelf minder sterk. Want het is dat opbod dat burn-outs veroorzaakt, dat relaties doet stuklopen en dat oorlogen start.

• De soundtrack voor dit hoofdstuk.
• We hadden hier graag de lezing van de jonge Wannes over groepsdruk gedeeld, maar de beslotenheid van de ontmoetingsdagen laat dat helaas niet toe. In de plaats krijg je een Wikipedia-artikel over de Gloeikeelkolibrie. Ook leuk.
• Ontferm u, het pleidooi dat Wannes schreef voor meer kwetsbaarheid.

Hoofdstuk 3: De pluimen da’ ‘k van junder è afgepakt

Over de minder mooie kanten aan de rise to fame en het overdreven zelfvertrouwen dat Wannes al heel vroeg had. Over de vriendschap versus de carrière, over soep maken en fuck de radio. Over een vader die met één zin zijn zoon de energie geeft om jaren te blijven vechten.

• De soundtrack bij dit hoofdstuk.
• Het maatschappelijk nut van soep werd ons al grondig bewezen door Charlotte Prové.
• Wij bij Zwijgen is geen optie zijn wel fan van die ‘fuck de radio!’. Niet omdat we iets tegen de radio hebben, maar omdat we een buoontje hebben voor iedereen die er in slaagt een publiek te verzamelen en te leven van wat hij of zij graag doet. Shout out to Tim Urban, Ben Thompson, Ish Ait Hamou,
• Voor Wannes en het Zesde Metaal begon alles pas echt toen ze Ploegsteert brachten in De laatste show en recht naar het hart schoten van al die koers minnende, emotie opkroppende, licht nationalistische Vlamingen. Wen em Ier gemakt.

Hoofdstuk 4: Ge zie min volk, dak u verheffe

Over de blijde boodschap van Willem Vermandere en Messiaanse opdracht van Wannes Cappelle. Over een nummer dat al lachend de waarheid vertelt.

• De soundtrack bij dit hoofdstuk, Bouwt ip mie, een ironisch maar toch ook wel een beetje serieus nummer over onze nieuwe messias, Wannes Cappelle.
• We vroegen Wannes, de grootste Willem Vermandere fan, naar de drie nummers van Willem die we absoluut moeten beluisteren. Hij stuurde er ons 4. Als iedereen nu gewoon even luistert, dan ziet de wereld er weer een beetje mooier uit.
  • Als ik zing
  • Mijn land
  • Mijn gazette
  • Arme Jezus

Hoofdstuk 5: Met wa woorden op een bladje en wa noten in mineur

Over de valse underdogpositie van de zanger en de macht die je hebt als je op een podium staat en de waarheid kan verhullen met akkoorden. Over de Romeinse redenaars die de kunst van het bekritiseren zonder gepakt te kunnen worden al beheersten.

• De soundtrack van dit hoofdstuk
• De Captatio Benevolentiae is de ‘kameraden’,  de ‘fellow Americans’ en de ‘Waarde landgenoten’ aan het begin van je speech.
• Die zanger met zijn gitaar lijkt ongevaarlijk, maar hij is de nar die de koning kan beledigen. Het doet ons denken aan Joris Hessels en de machtige positie die hij als vriend van iedereen eigenlijk heeft.

Hoofdstuk 6: Maar ‘k è altid de meeste marbels

Terug naar de jeugd van Wannes. Over hoe zijn overlevingsstrategie in de jungle van de speelplaats tot stand kwam. Over jongens op zoek naar zichzelf in de fitness en over een mogelijk alternatief voor de oude beelden van mannelijkheid.

• De soundtrack van dit hoofdstuk
• We begonnen voorzichtig na te denken over nieuwe mannelijkheid dankzij dit stuk van Inge Schelstraete in De Standaard: Waar blijft de mannenbeweging?
• Het beeld dat Wannes oproept van fitnesszalen vol met jongens die een pantser bouwen om te verstoppen wie ze echt zijn, is heel krachtig. We moeten ook denken aan die online fitnesszalen waar incells elkaar een mentaal pantser aanpraten. Natalie Wynn maakte er een fantastische video over. Verplicht voor iedereen die wil begrijpen in de plaats van veroordelen.
• Stef Bos zingt in M’n hart gevolgd: Je kunt niet anders zijn dan wie je bent.